Roeien na een val van vier hoog, kan dat?

Ik ben begonnen met roeien in november 2012. In mei 2011 ben ik van de vierde verdieping van een hotel gevallen en mijn heup was volledig afgescheurd. De zenuwen die vanuit de heup naar mijn benen en voeten lopen zijn gedeeltelijk zodanig aangetast dat ik nu minder spieren heb waarmee ik kan lopen. Mijn ruggengraat is gelukkig niet aangetast dus ik kon wel leren lopen, hoewel dit natuurlijk alleen op korte afstanden mogelijk is.

Via MEE volgde ik een rolstoelvaardigheidstraining en tot slot was er een uitje naar de roei om ons te laten zien wat je met een beperking nog meer kunt doen. Ik vond het zo interessant dat ik gevraagd heb of ik mee mocht doen.

Sjra van Helden heeft me heel veel geleerd: hoe ik de riemen moet draaien, hoe ik het juiste ritme moet aanhouden, nu zijn we bezig met ronden. Binnen roeien is nog niet vaak nodig geweest en mij trekt het niet zo. Ik heb alleen de eerste keer binnen geroeid, verder ben ik steeds buiten op het water geweest.

Tot 2011 wandelde ik veel in de bossen, deed ik aan hardlopen en ging ik naar het fitnesscentrum, maar na het ongeluk moest ik andere sporten zoeken. Nu ben ik bezig met roeien, boogschieten en rolstoeltennis. Met rolstoeltennis is de combinatie van goed bewegen met de stoel en tennissen wel iets moeilijker dan wanneer je al je ledematen gewoon kan gebruiken. Maar het is een echte uitdaging, ik heb veel plezier met de andere dames en we hebben een goede trainer. Voor mijn ongeluk had ik nog nooit geroeid of getennist , ik moest mij helemaal opnieuw op sport gaan oriënteren en ik ben erg tevreden met de uitkomst.

Zeven jaar geleden ben ik vanuit Bonn naar Nederland gekomen omdat hier meer werk was voor een tandarts. Ik werk nog steeds. Dat kan omdat ik alleen een handicap heb vanaf mijn heupen tot aan mijn voeten, mijn handen en hoofd functioneren goed. Helaas heb ik de laatste tijd vaker last van pijn. Ik kan mijn beroep niet meer fulltime uitoefenen, ik werk nog drie dagen per week. Ook sporten gaat soms niet of moeilijker door de pijn. Maar ik laat niet het hoofd hangen, ik wil gewoon meedoen.

Ik kan nu alleen nog een klein stukje de bossen in met de rolstoel of de handbike, maar hier op het water in de natuur zijn vind ik schitterend. Als ik dat van te voren had geweten zou ik zeker eerder zijn gaan roeien. Ik hoop dat ik het nog lang kan doen. Wat ik ook leuk vind is de gemeenschap hier, de mensen waren vanaf het begin open en aardig. Jullie hebben pas een tocht in de Biesbosch gemaakt. Die dag had ik teveel pijn om te roeien, maar volgend jaar ga ik graag mee.

Interview met Franziska Schimanski
Liesbeth Harrewijn, 10 september 2013